пятница, 29 июля 2011 г.

Տուրիզմը Հայաստանում կամ մի «հողաթափի պատմություն»

Բոլորս ուրախանում ենք, երբ լսում ենք Հայաստանում տուրիստների քանակի ավելացման մասին, սակայն մեզանից շատերը չեն մտահոգվում այն մասին, որ քանակը ուղղակի կապ ունի մեզ՝ տեղացիներիս հետ: Իսկ առավել մեծ կապ ունի սպասարկման ոլորտում աշխատող մարդկանց հետ:
    Երևանում արդեն բավականին շոգ է, և մի օր ընկերներով որոշեցինք գնալ Ջրաշխարհ հանգստանալու, սակայն մենք չէինք կարող գուշակել, որ այդ օրվանից այդքան հիշարժան պահեր կունենանք...սկսենք սկզբից

  • Հասնելով տեղ հասկացանք, որ մեր մոտ եղած կանխիկ գումարը չի բավականացնում, և որոշեցինք քարտով վճարել կամ քարտից գումար հանել, սակայն ինչպես պարզվեց Ջրաշխարհի մոտակայքում ոչ մի նման հնարավորություն չկա...և մենք ստիպված հասանք Մասիվ:
  • Զգեստափոխվելուց հետո գնացինք համապատասխան վայր, որպեսզի արկղի մեջ տեղավորենք մեր հագուստները, բայց ստիպված էինք բավականաչափ սպասել: Բայց զարմանալին դա  չէր, այլ այն, որ մեր սպասելու պատճառը ոչ թե մարդկանց հերթն էր, այլ...մի իրանցի տուրիստ: Իսկ ինչու՞մն էր բանը: Բանն այն էր, որ նրան ստիպում էին այլ զամբյուղ վերցնել: Եվ այն էր ամենածիծաղելին, որ աշխատողները պատճառաբանում էին, որ 3 հոգու հագուստ չի կարելի մի զամբյուղի մեջ դնել,  անհրաժեշտ է ևս մեկ զամբյուղ վերցնել: Իմ համար անհասկանալի տրամաբանություն - ինչ տարբերություն քանի հոգու հագուստ է, եթե այն տեղավորվում է արկղի մեջ...ինչ ասես չես տեսնի այդ 400 դրամի համար:
  • Ատրակցիոններից մեկի մոտ մարդիկ հերթ կանգնելով ստանում էին անհրաժեշտ պարագաները, որպեսզի օգտվեն ատրակցիոնից: Օգտվելուց հետո այդ պարագաները հանձնվում էին հերթում առաջինը եղածին: Ամեն ինչ հարթ ընթանում մինչև մի «շյուստրի» իրանցու ի հայտ գալը: Նա «ելույթը» ավարտելուց հետո փորձում էր ինչ-որ կերպ համոզել, որ ևս մեկ անգամ օգտվի: Հասկանալի է, որ նրա ցանկաությունը բավարարել հնարավոր չէր, և տվյալ մասի աշխատողները դա նրան բացատրեցին....նրա ձեռքերից քաշելով ու նրա վրա բարձր գոռալով վռնդեցին այդտեղից:

пятница, 22 июля 2011 г.

«Գիշերային լաբիրինթոս» N2 ...կամ ինչպես հասնել Ուրուգվայ

«Երիտասարդական աշխարհ» ՀԿ-ն Հուլիսի սկզբներին նախաձեռնեց մի հայտնի և հետաքրքրաշարժ խաղ՝ «գիշերային լաբիրինթոս» անվանմամբ: Այն հետաքրքիր էր մի քանի տեսանկյուններից, քանի որ խաղի ընթացքում անհրաժեշտ է գործել արագ, շուտ կողմորոշվել, լավ ծանոթ լինել քաղաքին, ինչպես նաև ունենալ համապատասխան ինֆորմացիա ու ինտելեկտ:
     Եվ այսպես այսօր կայացավ խաղի երկրորդ փուլը, որի ընթացքում զգացինք խաղի բարդության իրական աստիճանը: Խաղի առաջադրանքները միտումնավոր կշրջանցեմ, քանի որ հետագայում նրանցից լավագույնները հետագայում հնարավոր է նորից կիրառվեն: Իսկ երեկվա մեր առաջադրանքները անկասկած այդպիսիք էին:  Իսկ այժմ անդրադառնանք մեր «տանջանքներին», սակայն թիմի անդամները շատ հնարավոր է, որ այնքան էլ համաձայն չլինեն չակերտների հետ: .
    Քայլարշավը սկսվեց «Ցիտադելի» մոտից: Որոշ ժամանակ քննարկումներից հետո որոշեցինք լուծումը գտնելու համար խմբից մի քանի հոգով շարժվել դեպի Հրապարակ, իսկ մյուս մասը գնաց Մատենադարան: Պետք է չմոռանալ նշել, որ փոխադրամիջոցը մեր հավատարիմ ոտքերն էին: Ցանկություն չունենալով գիդի ընդունակություններս զարգացնել, միանգամից ներկայացնեմ մեր անցած ուղին: Այդ երեկոյի(գիշերվա) ընթացքում մենք հասցրեցինք լինել

Հրապարակում -> Գիտությունների ակադեմիայում -> Վրաստանի դեսպանատան ՆԱԽԿԻՆ շենքում գործող հյուրանոցի մոտ -> Ուրուգվայի ԵՐԵՎԱԿԱՅԱԿԱՆ դեսպանատան մոտ -> և վերջապես վերջնակետի Ուրուգվայի դեսպանատան մոտ: Արդյունքում մնացին հոգնած ոտքեր և լավ հիշողություններ: