Մարդու զգացմունքները տատանվում են ինչ-որ միջակայքում, ենթադրենք -a-ից +a: Այսինքն՝ ամենալավ պահերին զգում է +a, իսկ ամենավատ՝ -a: Պետք է նշել, որ յուրաքանչյուր մարդու մոտ այդ a-ն կարող է տարբեր քանակական գնահատական ունենալ, օրինակ՝ մեկի մոտ այն կարող է տատանվել [-5,+5], մյուսի մոտ՝ [-20,+20]: Ոչ սովորական պահերին (սթրեսի ժամանակ, ոչ սթափ վիճակում) մարդու մոտ այդ a-ն բազպատկվում է ինչ-որ գործակցով ու դառնում է [-b,+b]: Շատ դեպքերում այդ գործակիցը մեծ է 1-ից, այսինքն՝ միջակայքը ավելի է մեծանում, օրինակ՝ [-5,+5]-ը դառնում է [-10,+10]: Այսինքն՝ մարդը դառնում է ավելի զգացմունքային:Մարդը կամ երևույթը ավելի արժեքավոր է մեր համար (միգուցե ոմանք դա անվանեն սիրել), երբ նա (դա) կարողանում է մեր տրամադրությունը փոխել ավելի մեծ [-c,+c] միջակայքում: Օրինակ երբ մեկը կարողանում է քեզ ուրախացնել մինչև 17 (և տխրեցնել մինչև -17), այդ մարդը ավելի արժեքավոր է, քան նա ով ազդում է մեր տրամադրության վրա [-10-+10] միջակայքում: Սա ինչ-որ տեղ պարադոքսի է նման, քանի որ երկրորդը ավելի քիչ տխրություն է կարող է մեզ պատճառել:Շատերի մոտ քննարկման թեմա է որևէ երևույթի կամ մարդու հանդեպ զգացածը: Շատերի մոտ հարց է, թե
- մարդ կարո՞ղ է սիրել միանգամից մի քանիսին:
- հնարավո՞ր է միաժամանակ ատել և սիրել որևէ մեկին:
